Coffadwriaeth am Sion Roberts y bardd
alias Siôn Lleyn
Yr hwn a drengodd Mai 7, 1817, yn 68 oed.
Gwae L’ŷn, nid gwiw eleni,
Eithr du oll yw’th awyr di;
Pa dymestl ddiddestl a ddaeth
Ar dir dy briodoriaeth?
Dilewyd anadl awen,
Ys yw’r bardd a’i oes ar ben:-
Mae’r iaith wedi marw, weithion,
Er y sydd o bu farw Siôn;
Wylais swrn, pan glywais, O!
Ddwyn awen i Ddeneio.*
Mae’n alar am anwylyd,
I’w hoff ddyweddi o hyd;
Och! Wael fun, uwchlaw ei fedd,
Wylo dŵr wel’d ei orwedd;
Hunaw o Siôn, hynny sydd
Wae o fewn i Eifionydd; -
Ei fywyd, o’r byd i ben,
Ddifodwyd gan Ddafaden; **
Gwae fi aros gyferyd,
A’r bedd i gyniwair byd.
Dyn oedd am adnewyddu
Y gerdd fwyn i’r graddau fu;
Ymroadur mawr ydoedd,
A dwfn ei fyfyrdod oedd.
Ni ddeil awen o ddwylaw
Angau trwm i ddiengyd draw;
Pe f’ai urddawl, pa farddas,
A dry fin ei gleddyf glâs?
Hen addysg awenyddol
A saif i rai fo ar ôl;
Emynau teg awdlau gynt,
Cofnodau cyfain ydynt:
Ardderchog, oediog awdwr,
O’r hen feirdd yr hynaf ŵr;
Ond bid un yr oed y bo,
Duw a fyn wneyd a fyno.
Na ymyrwn â’n marwol
Ddyn hwn, - na wylwn o’i ôl:
Ffyddlawn a boddlawn y bu
Yn ei oes dan iau Iesu;
Marw! Mawr elw yr alwad’
I’w ddwyn fry i dŷ ei dad’
I wau u odlau cydlef
A llon awenyddion nef!
Cai’r Iôn yn foddlon i fawl,
Llais brawd y llu ysbrydawl
Iddo ef, cyd addefant,
Y mawl ar bob dwyfawl dant;
Prydant am y priodwaed,
Yr un gerdd am rin y gwaed;
Yno Siôn, fu’n was annwyl,
Gwedi ei gur caiff gadw gŵyl.
*Enw yr Eglwys lle claddwyd ef.
** Dafad Wyllt
Robert ap Gwilym Ddu